زنیان که با نام های انیسون، بری، کمون حبشی، اجوان، اسپری کای و نانخواه نیز شناخته می شود. یکی از گیاهان دارویی با خواص بی شمار است که با کیفیت درجه یک و مرغوب عرضه می شود.
از زنیان به طور گسترده ای در آشپزی شبه قاره هند استفاده می شود و هر خانوار هندی کاملاً با آن آشنا است. دانه های زنیان سرشار از فیبر، مواد معدنی، ویتامین ها و آنتی اکسیدان ها است. حتی می توان آنها را به صورت خام جوید، به آب یا چای اضافه کرد تا حداکثر سود را از آنها بگیرد.
زنیان بوته ای علفی و یک ساله با ارتفاعی در حدود 90 سانتی متر است. این گیاه دارای گل های سفید رنگ و بومی کشور هندوستان است. زنیان دارای میوه های کوچک، بیضی شکل و قهوه ای کم رنگ مانند دانه زیره و رازیانه است. دانه های زنیان از سبز زیتونی تا رنگ قهوه ای متفاوت است.
تمام قسمت های این گیاه عطر و بویی بسیار قوی دارند. از این رو در زبان سانسکریت با نام Ugragandha نیز شناخته می شود. زنیان طعم تلخ و تندی شبیه انیسون و پونه کوهی دارند. بوی آنها تقریباً دقیقاً شبیه آویشن است، اما از نظر طعم معطر تر است.
از این گیاه می توان به صورت ادویه، عرق، دمنوش، ضماد و جوشانده مصرف کرد. اگر می خواهید این گیاه را به صورت دمنوش مصرف کنید، باید یک قاشق مربا خوری از گیاه خشک را در یک لیوان آب جوش ریخته و برای مدت ۱۰ دقیقه دم کنید. اگر هم می خواهید به صورت جوشانده از آن استفاده کنید باید مقدار ۱۰۰-۸۰ گرم گیاه خشک را در یک لیتر آب جوش ریخته و بگذارید برای مدت نیم ساعت بجوشد. سپس آنرا صاف کرده و به مقدار یک فنجان قبل از هر غذا بنوشید.
نکته: