خردل قرمز، گیاهی سالانه است که برای دانه های سیاه یا قهوه ای تیره آن، که معمولاً به عنوان ادویه استفاده می شود، کشت می شود. بومی مناطق گرمسیری آفریقای شمالی، مناطق معتدل اروپا و بخش هایی از آسیا است.
خردل قرمز یک گیاه دارویی بسیار قدیمی با قدمتی نزدیک به 2000 سال است. از دهه 50 میلادی، خردل قرمز نسبت به خردل قهوه ای محبوبیت کمتری پیدا می کند، زیرا برخی ارقام خردل قهوه ای دانه هایی دارند که با روش کارآمدتری می توان از طریق مکانیکی برداشت کرد.
گیاه خردل قرمز به صورت قائم و دارای برگ های بزرگ بر روی ساقه است. آنها در پایه با مویی شبیه به کرک پوشانده شده اند، اما روی ساقه صاف تر هستند. این گیاه می تواند تا 80 تا 90 سانتی متر در خاک حاصلخیز مرطوب ارتفاع داشته باشد. در تابستان، از ماه تیر به بعد شکوفا می شود. گلها دارای چهار گلبرگ زرد رنگ هستند که طول آن ها دو برابر عرض آن است. هر ساقه در بالای چهار گل وجود دارد که حلقه ای در اطراف ساقه تشکیل می دهد. بعداً گیاه غلاف های دانه بلند تشکیل می دهد که شامل چهار دانه گرد است. گیاهان به محض اینکه رنگ میوه ها زرد متمایل به قهوه ای بشود برداشت می شوند. کناری می گذارند تا برسد، سپس کوبیده شده و تمیز می شوند.
کاربرد دانه خردل قرمز:
قسمت مورد استفاده گیاه خردل دانه های آن است که بی بوست، دارای طعم گس گاهی تلخ و تند و سوزاننده است. دانه ها معمولاً در غذاهای هندی مورد استفاده قرار می گیرند. می توان از دانه خردل جهت تهیه ادویههای کاری، ترشحات و انواع سس ها نیز استفاده کرد.
مضرات دانه خردل قرمز:
خردل قرمز علاوه بر خواص فراوانی دارد معایبی نیز دارد. به عنوان مثال می توان از التهاب و ایجاد تاول بر اثر مصرف به عنوان ضماد نام برد. همچنین ممکن است یبوست را افزایش دهد. افراد مبتلا به تیروئید نیز باید در مصرف این گیاه دارویی با احتیاط عمل کنند.
از دانه خردل قرمز به روش های مختلفی می توان استفاده کرد. می توان دانه خردل قرمز را به صورت جوشانده استفاده کرد یا به عنوان یک طعم دهنده در انواع سس یا خوراک استفاده کرد. دو قاشق غذاخوری دانهی خردل قرمز را در یک هاون له کرده و با یک فنجان آرد گندم مخلوط و کمی آب اضافه کنید.