گیاه مرزنجوش بسته به شرایط آب و هوایی میتواند یک ساله و چند ساله باشد. مرزنجوش بومی مناطق مدیترانه و آسیای صغیر هست. نحوه کاشت گیاه مرزنجوش از طریق بذر و تقسیم بوته صورت میگیرد. مرزنجوش دارای برگهای بیضی شکل کرکدار سبز و خاکستری می باشد.
درباره تاریخچه مرزنجوش اطلاعات دقیق و موثقی در دسترس نیست، ولی طبق شواهد و اسناد به دست آمده مرزنجوش در اصل بومی مناطق مدیترانه ای و آسیای صغیر مصر و عربستان می باشد. در گذشته زنان یونانی از این گیاه برای خوش بو و معطر نمودن خانه های خود استفاده میکردند. نام علمی این گیاه Origanum vulgare است که در اصل از کلمه و واژه یونانی oregano مشتق شده که به معنای لذت و شادی کوهها میباشد.
مرزنجوش که آن را با نام هایی همچون مرزنگوش، آویشن کوهی، پونه کوهی، و .. نیز می شناسند، نام گیاهی است پایا و معطر که از خانواده نعنا میباشد، گیاهی چند ساله است. این گیاه بین 30 تا یک متر ارتفاع دارد. مرزنجوش دارای برگهای بیضی شکل کرکدار سبز و خاکستری میباشد. گلهای این گیاه کوچک لوله مانند به رنگ سرخ، سفید، صورتی با برگ های سبز و خاکستری می باشد. گلهای آن آذین شده و به شکل خوشه میباشد. توجه داشته باشید که در مناطق سردسیری این گیاه یک ساله کشت میشود ولی در مناطق گرمسیری چند ساله است. این گیاه به محض رشد شروع به گلدهی میکند. دارای طبعی گرم و خشک است.
نحوه کاشت گیاه مرزنجوش از طریق بذر و تقسیم بوته صورت میگیرد. در روش بذری این گیاه در دمای بین 10 الی 14 درجه سانتی گراد رشد می کند. پس از کاشت بذر روی بذرها را با خاک نرمی بپوشانید. بذرهای مرزنجوش طی دو تا چهار هفته جوانه میزند و رشد سریعی دارد. در تکثیر بوته ای نیز که معمولاً در فصل بهار و تابستان انجام میگیرد، بوته های تقسیمشده را در سایه و در دمای کم نگهداری میکنند. در ایران نیز در استان های گیلان مازندران و آذربایجان کاشت میشود.
مرزنجوش دارای کاربردی دارویی و درمانی است. از مرزنجوش برای تهیه دمنوش استفاده میشود. برای تهیه روغن نیز از گیاه مرزنجوش استفاده میشود. در طب سنتی نیز کاربرد دارد.